Het is nog altijd geen vastigheid voor ons om twee keer per week naar de kerk te gaan. Ook voor de schrijver niet, maar hopelijk worden de kilometers op een andere manier gemaakt dan gezamenlijk. Zeker met het oog op de lange Memorial die over drie weken op het programma staat. Vandaag gaven Jan, Toos, Chrit, Theo, Jean en Wim J acte de présence. Op voorstel van onze nestor werd Maasbracht als pauzeplek gekozen om daarna via de kortste route terug te rijden richting tv en Tour de France. Wim en Jean namen resoluut de kop om die gedurende de hele rit ook niet af te staan. Maar dat was buiten Jan gerekend, want die wilde ons vóór Maasbracht en vóór Stein nog even op de juiste plek brengen. Na de lawaaierige autowegbrug werden de rustige wegen langs de Maas opgezocht. Maar daar kregen we al direct in de gaten dat we niet alleen op de wereld waren. Je zou er een lamme arm van krijgen, zo vaak werd er een teken voor tegenliggers gegeven. Maar beter te vaak, dan één keer vergeten. De weg naar Thorn, het meest noordelijke punt, voerde langs Stokkem, Heppeneert, Aldeneik en Kessenich. Na Thorn nog een extra lusje om vervolgens langs de geluidsschermen van de brug in Wessem naar Maasbracht om te pauzeren. De Garmin gaf 50 km aan. Hier geen problemen met eigen reepje of boterham, alleen maar vriendelijkheid. Ook geen afrekening per tafel, maar gewoon individueel betalen. En dat alles zonder mondkapjesverplichting ! Hoe lang mogen we dit zo houden ? Jan voelde zich vandaag zo sterk, dat hij aan de koprijders vroeg om buitenom Stevensweert en Ohé en Laak te rijden. En wie kan dit weigeren ? En nu we toch al enkele namen genoemd hebben wil ik ook mijn indruk over de anderen kort weergeven. Zij worden anders zelden genoemd. Toos: Laat zich nooit kennen in de groep. Fietst altijd met plezier mee en hoor je nooit klagen. Traint ook graag bij in haar eentje. Theo: Heeft af en toe behoefte om er eens uit te breken, fietst dan een flink stuk vooruit en houdt dan zijn benen stil om weer plaats te nemen in de groep. Wanneer deze “uitbraak” er komt is niet te voorspellen. Chrit: heeft zijn momenten dat hij de groep even moet laten gaan, maar trekt ook weer snel bij. Of laat hij zich terugzakken om met een versnelling weer aan te sluiten ? Jean kun je meenemen voor het kopwerk, maar in combinatie met Wim moet je hem afremmen, of is het andersom ? Houdt van een grote molen. Voor Jan kun je alleen maar respect opbrengen. Je gunt iedereen zijn conditie op zo’n leeftijd. Bij het binnenrijden van Stein valt de groep al snel uiteen. De een verkiest de route door het centrum, de ander zoekt de asfaltcentrale op en de laatste houdt van de stilte in het Steinerbos. Vanaf de kerk in Elsloo tot aan deze scheiding staan een mooie 83 km en 140 hm op de teller. Maar ook een mooi gemiddelde van bijna 23,5 km. Meer dan anders. Daarvoor allen dank, want dat is altijd een gezamenlijk inspanning.