Wat een drukte weer vandaag. Beide groepen, B en C, konden wedijveren met elkaar wat aantal betreft. Ben en Jan overlegden even met elkaar over de pauzeplek, Maasbracht of Partij. En als Jan de laatste keuze heeft dan weet je zeker dat het Partij wordt. Niemand protesteert daar tegen, integendeel, de honger naar een klimritje is ook in deze groep groot. Omdat we van onze Mark R. niet mogen juichen doen we dat dan ook niet, maar een gebald vuistje of een onderdrukt “Yes” was wel even te zien of hoorbaar. Onderweg werd er zelfs geopperd om één keer per maand de heuvels op te zoeken. Maar of iedereen er zo over dacht ? Toen o.l.v. Jan richting Siekendael werd gefietst, kreeg Wim in de gaten dat er iemand ontbrak. Erna, Tine, Ben, Giel, Harry, Lei en Jean waren Jan gevolgd, maar Bert ontbrak. En dat voor de eerste keer dat hij er weer eens bij was.

Geen Bert te zien op het stuk tot aan de overweg naar Catsop. Hem bellen ging makkelijker en sneller dat terug te rijden naar de kerk. Zou hij daar nog staan om een schietgebedje te prevelen ? Was de uitdaging vandaag te groot ? Of was de lokroep om met de B-rijders naar Bree te gaan zo groot ? Of nog andere scenario’s ? Op het bellen van Harry werd niet gereageerd en toen we wilden besluiten om met een paar mensen terug te rijden kwam het verlossende telefoontje. “Ik ben gewoon het groepje met de bekende truitjes gevolgd, totdat ik erop geattendeerd werd dat ik de andere helft had moeten volgen.” Het zij je vergeven Bert dat je even afvallig was en ook dat we na de pauze moesten zeggen dat je de pas gevulde bidon best weer mocht meenemen. Het vraagt soms even wennen aan bepaalde rituelen als je na lange tijd weer meegaat. Wij zullen er de volgende ritten goed op toezien, maar we doen dat graag nu je terug in ons midden bent. Omdat we de drukte van Valkenburg wilden vermijden koos Jan voor een aanloop via Geverik, Schimmert, Aalbeek, Hulsberg, Klimmen, Schin op Geul naar beneden, even oversteken en dan bij Etenaken naar links de Klapstraat in. Als je deze gestaag oplopende weg met ook nog wat wind op kop moet rijden, dan besef je hoe lang die is. Andersom ligt die in een vloek en een zucht achter je. En dan hoef je links of rechts nog niet eens omhoog. Aan het einde werden we geconfronteerd met een gevallen E-biker. Erna liet zich van haar zorgzame kant zien door twee flinke pleisters op elleboog en kuit te plakken. Een gerust gevoel dat we ook een Florence Nightingale in ons midden hebben. Inmiddels waren we echt in Jans geboortestreek aangeland en dat betekende dat we na het bekende uitstapje Heerlen, Kerkrade, de Locht en De Beitel alle mooie weggetjes hier kregen voorgeschoteld. Hij stapelde ze zo hoog op dat we deze keer ook eens de hoogtemeters konden noteren. Omhoog betekent ook omlaag en dat komt goed uit richting de pauze. Vanuit Baneheide en Nijswiller spaar je je benen om even later bij De Remise, onze verste sponsor, in de remmen te gaan. Even aan de nieuwe richtlijnen voldoen, naam, telefoon, e-mail en moment van aankomst invullen en dan aan de welverdiende koffie. Tafeltjes voor vier personen hebben wel als nadeel dat je hoofdzakelijk in je eigen bubbel blijft, maar dan zijn de gesprekken soms ook wat diepgaander. Ofschoon de hoogte van een zadel of de maatregelen tijdens een fikse hoosbui nu ook niet hoogstaand zijn, ofschoon ze toch beide over niveau gaan. Dan is het naderende pensioen van Bert veel interessanter. Zou de zorg hierover aanleiding zijn geweest van zijn valse start ? In goed overleg werd besloten om langs de Gulperberg en Beutenaken het lange vals plat door Reijmerstok te kiezen. Dat kun je enigszins vergelijken met de klim vanuit Etenaken vóór de pauze. Die ligt niet alle benen even goed na de pauze en dat betekent even weer verzamelen na het kruispunt om op en af via Banholt, Bruisterbosch en Cadier en Keer de voet van de Bemelerberg te bereiken. Het holle weggetje even verderop lag er gelukkig goed schoongemaakt bij en zonder lekke band of ander euvel werd koers gezet naar Berg, Rothem en Bunde. De geur van het Julianakanaal kwam steeds dichterbij en ook die van De Dikke Stein en de diverse thuisfronten. De 38 km. na de pauze, opgeteld bij de 46 ervoor leverde weer een mooi aantal op. Door de 553 hm en omdat niet iedereen nog aan zo’n parcours gewend is schrijven we het gemiddelde maar in kleine letters. Maar geen probleem, want het was o.l.v. Jan en zijn helpers, Ben, Jean en Giel een mooie rit. Bedankt iedereen en tot de volgende samenkomst.

De route volgt nog: https://connect.garmin.com/modern/activity/5409227509