Ondanks de redelijke weersvooruitzichten was de animo om te fietsen niet bijster groot. Vier B-rijders en drie C-ers verzamelden zich aan de kerk. Je zou zeggen dat het een mooi aantal was om er samen op uit te trekken en zeker toen de uitnodiging kwam van Hub om richting Visé te gaan. Maar na onderling beraad besloten Lei, Erna en Wim J om vast te houden aan Thorn, zoals in hun onderlinge app was voorgesteld. Dat bleek achteraf het begin van een rit waarbij een aantal situaties en toevalligheden resulteerden in een onverwachte, maar bijzonder aangename ontmoeting. En om de spanning nog wat op te voeren gaan we maar eerst het fietsgedeelte bekijken. Wim had Thorn voorgesteld en voelde zich dan  ook de hele rit verantwoordelijk om het voortouw te nemen samen met Erna. Lei droeg na Maaseik ook zijn spreekwoordelijke steentje bij. De eerste helft liep gesmeerd, met een licht rugwindje, maar met jammer genoeg ook een gestaag neerdwarrelende miezerregen die rond Maasbracht waarschijnlijk wat heviger was geweest. Daar moesten we diverse plassen ontwijken, maar dat doe je in het begin en daarna is het gewoon rechttoe rechtaan doorrijden. De fiets moet toch gepoetst worden. Hier keken we met een schuin oog naar het gesloten stamcafé ’t Wiel. Zouden we daar na dinsdag weer terecht kunnen als er versoepelingen aangekondigd worden ? Hopelijk voor ons en zeker voor de uitbaters. Inmiddels waren we Thorn genaderd, zagen Kessenich en Ophoven liggen en wisten dat de koffie niet veraf meer was. Die konden we na 45 km bijna ruiken bij het “zonneterras” achter De Sjeiven Dörpel. Geen controles hier, wel lekker warme koffie en behaaglijk stralende lampen. En dan komen verhalen los over de a.s. vogeltelling, vijvers en tuinonderhoud. Kortom een vrij groene pauze. Maar ook de mindere opkomst in de winterperiode. Zou dat op te lossen zijn door wat kortere ritten, 40/45 km zonder pauze met ook eens wat kort klimwerk erbij ? Of vasthouden aan de 60/70 km, want voor de sfeer onderling is een gezellige pauze natuurlijk o zo belangrijk. Wordt vervolgd, evenals de laatste 25 km terug naar huis.

De weg lag er inmiddels droog bij, maar onze Belgische wegenbouwers hadden nog een modderige verrassing in petto. Niet bewust, want er stonden voldoende waarschuwingen langs de kant bij Aldeneik. De 200 m opgebroken weg leek voldoende aangestampt, maar toch niet voor racebandjes. Die sneden er als een warm mes in de boter doorheen en kwamen eruit alsof ze een verfbeurt bij de kapper hadden gekregen. Van zwart naar modderbruin. Dus een extra grondige poetsbeurt stond ons te wachten. Voor Erna bleek dit zoveel inspanning te zijn geweest dat ze vlak voor Maaseik vroeg om even te stoppen, want haar muts was verschoven. En wat gebeurde er in die korte stop ? Ineens kwam een zeer herkenbaar iemand in blauwe jack en op een stevige fiets met zadeltassen ons tegemoet gereden. Onmiskenbaar Ben, onze nog steeds gewaardeerde fietskameraad en routeleider. Hij was bezig aan een rondje Tongerlo. Uiteraard werden nog wat mooie herinneringen uitgewisseld, belangstellend geïnformeerd naar elkaars welzijn en een mooie en veilige voortzetting van elkaars rit uitgesproken. Wat een toeval om Ben op dit punt tegen te komen. En dat was niet gebeurd als………

1. Wij met de B-ers naar Visé waren gereden.
2. In tegenstelling tot anders de rit niet tegengesteld hadden gereden.
3. Erna’s muts niet even had tegengesputterd.
4. Het juist op dit punt, de y-splitsing vóór Maaseik , was gebeurd.

Zo kreeg deze rit een extra lading door alle toevalligheden die uitmondden in deze ontmoeting met Ben.

De laatste 20 km liepen via Roosteren achterlangs, de sluis in Born……..

Maar voor de details even kijken op de bijgevoegde route. Die geeft ook 70 km aan en gemiddeld 21. Voorwaar een mooie en gedenkwaardige rit, waarvoor je je muts wel even mag afnemen.

De route:   https://connect.garmin.com/modern/activity/8162400127?share_unique_id=26