Een graad of vijf begin mei, dat kan nog, ijsheiligen en zo. Lange broek en handschoenen voor Wil, Frans J, Silvio en Henk. De eerste rit van mei, dus eigenlijk om half negen, maar uit coulance voor te-laat-uit-bed-stappers nog keertje om negen uur. Geen venijnige klim naar Vitchen dus, houden het binnen zuidlimburg, Trintelen.

De rit ging in harmonie, rekening houdend met iedereen. Baneheide - Trintelen, betekent door het 'dal van Eijs' -> omlaag over de mooie Goederaadsbergweg - spoortunneltje en bekend omhoog. In de klim beetje armpje drukken tussen Wil en Henk. Boven kruist een andere groep ons pad, in hun midden 'onze' Joep. Het was TWC Bike, cliënten van Pergamijn en vrijwilligers aan het oefenen voor hun uitdaging van 2019. Vorig jaar de Elfstedentocht en daarvoor twee keer de Mont Ventoux.

Koffie in Trintelen, gesponsord door onze dankbare te-laat-uit-bed collega. Babbel over dilemma tussen tijd nemen voor verbouwen en fietsen. Op de terugweg een regenbuitje bij Ransdaal, en een lekke voortube van Frans. We misten het handige pompje van de andere Frans, en de ene Frans is toe aan een nieuwe buitenband.

Precies op de geplande tijd terug in Elsloo, na 57 km en toch nog 620 hm.

Tot woensdagavond half zes.