De maand juni staat in onze clubagenda altijd rood aangekruist om de Memorialrit te rijden. Dat is waarschijnlijk de drukst bezochte tocht van het jaar. Alle groepen zijn dan vertegenwoordigd. Maar dit jaar is die, zoals bekend, verschoven naar een later tijdstip. Dat betekent normaal gesproken dat we tot september moeten wachten op een grote opkomst. Maar, wat schetst onze verbazing ? Er kwam woensdag de 19de geen eind aan het lint TC-rijders. Uit alle hoeken en gaten kwamen ze aangereden, 8 van de B-groep en 15 van de C. Een ongekend aantal van 23 rijders. En dan tellen we onze secretaris niet erbij die met zijn kleinkind even poolshoogte kwam nemen. Misschien dat hij na ons vertrek wel trots gezegd heeft:

” Dat zijn nu de meneren en mevrouwen van Opa’s fietsclub.” Dus toch een vroeg record wat aantallen betreft. Bijna de helft van het aantal leden. Hub koos voor een alternatieven rit in ons Heuvelland en Ben en Giel leidden de C-rijders via een eerder verkende route naar het Leudal. Verheugend dat Pierre, Toos en Mart na een lange, gedwongen afwezigheid weer aansloten. Verstandig dat zij in de buurt van Linne ons verlieten. Volgende keer weer wat verder meegaan en dan voelt het weer als vanouds. De andere twaalf, Ben, Giel, Erna, Tine, Jan, Chrit, Louwrens, Lei, Theo, Jean en de 2 Wimmen, reden in en straf tempo verder, waarbij de wind deze keer eens in het voordeel blies. Maar zo’n grote groep brengt ook extra problemen mee. Veel alerter rijden, letten op onverwachte manoeuvres, elkaar waarschuwen voor tegenliggers en ook respect hebben voor de kopmensen. Hen niet herhaaldelijk erop wijzen dat het te hard gaat of te snel wordt doorgetrokken na een bocht en zeker niet als je daarna hetzelfde handelt. Dan haken mensen af en dat mag nooit de bedoeling zijn. Niemand van ons wil een ander in de problemen brengen. Een ander gevaar van zo’n grote groep is het veilig oversteken. Probeer dat zoveel als mogelijk samen te doen. Zeker de eersten moeten daar op letten. Als zij nog over kunnen dan denken anderen dat het ook voor hen kan, maar dat is vaak niet zo. Beter een voetje aan de grond dan het geluid van een remmende auto. Laat veiligheid a.u.b. voorop staan. Beschouw dit stukje als bezorgdheid en laten we de veiligheidsregels waar ons Bestuur zo op hamert nog weer eens even aanscherpen. Zoals eerder aangehaald hadden Ben en Giel weer een verrassende aanloop uitgezocht. Nattenhoven, achterlangs Graetheide, Born, Baakhoven en parallel aan de A2 naar Echt. Brachterbeek en de Clauscentrale voerden ons naar Linne, waar de werkzaamheden aan de kapotte sluis ons even deden stoppen. Waren ze al weer een stuk verder gevorderd ? Voor ons niet direct waarneembaar. Wat volgde waren lange en brede wegen tussen de akkers van Baexem naar Neer, waar de hooggelegen en imponerende kerk al van ver te zien was. Wat een imposant gebouw voor zo’n kleine gemeenschap. Maar we konden niet lang stil staan hierbij, want even later moesten we flink aan de bak op de lange weg richting de pauzeplek. Een beetje vals plat, open en de wind pal op de neus. De beide kopmannen moesten flink in de pedalen, maar ook de anderen konden hun benen niet sparen. Maar ieders inspanning zou rijkelijk en vooral ook smakelijk beloond worden. Het in de volksmond “Café Goeden” genoemd liet geen plekje meer vrij toen wij het terras ‘bestormden’. In twee groepen konden we genieten van koffie, de  alom geprezen bosvruchtenvlaai en cola of zelfs iets sterkers. Het was dik verdiend na bijna 60 km. Hier alles relaxed, i.t.t. bij onze Belgische buren. Ben, Tine en Jean verhaalden uitgebreid over hun ritje van zaterdag dat onder leiding van Hub uitgroeide tot een snelheidswedstrijd. Jean had daar nog zoveel adrenaline van dat hij op de terugweg het niet kon laten om een snelle fietser enkele kilometers te achtervolgen. Pas in Ohé en Laak kwam hij er achter dat hij contributie betaalde bij de TC Elsloo en dus voegde hij zich weer netjes bij ons. Dit even vreemd gaan zij hem vergeven. Niet onvermeld mag blijven het prachtige slingerweggetje direct na de pauze achterlangs De Spar, het bekende scoutingkamp, waar een van de rijders met zijn school op schoolverlaterskamp ging. Herinneringen kwamen boven, naast de namen van huisjes als Berenkuil, Vossehol, Bijenkorf, enz. Maar even verder werd die droom wreed verstoord door een lekke band van Giel, de tweede in korte tijd. Hoeveel pech kun je hebben. Eén groepje hield zich bezig met de reparatie, terwijl de anderen ervaringen uitwisselden over het soms schurende onderwerp: De Zeem in de Fietsbroek. Hoe serieus ook, maar er werd toch ook hevig gelachen toen allerlei hulpmiddeltjes ter sprake kwamen, tot smeermiddeltjes aan toe. Wat nu  de algemene conclusie was bleef in nevelen gehuld, want Giel en zijn hulpjes stonden weer klaar om de weg te vervolgen. Misschien een verdere sessie tijdens de volgende rit, maar dan geen aanleiding na een lekke band. Via Fun Beach in Panheel werd koers gezet naar de brug in Wessem en Maasbracht  om na het uitstapje van Jean de dijk van de Maas weer op te zoeken. Meestal rijdend als eenden achter elkaar, i.v.m de drukte. Als je niet beter wist dacht je met twee in elkaar geschoven groepen van doen te hebben. Een blauwe brigade en de rood/zwarte fietsers en ook één vreemde eend in de bijt. Bij Urmond splitste de groep zich in tweeën, eentje onderlangs en de anderen bovenlangs. Zo kwam er na bijna 110 km een einde aan deze altijd mooie rit. Wij kijken al weer uit naar de echte Memorialrit in september, maar verheugen ons ook elke keer weer op de routes die Ben en Giel voor ons in petto hebben. Bedankt iedereen en op naar de volgende mooie en veilige rit. 

Onderaan: foto kerk Neer

Garmin Link: https://connect.garmin.com/modern/activity/5301942526