Je merkt het aan alles, de lange tocht nadert. Tien kerkgangers, waaronder een zestal die op de deelnemerslijst Hamont-Achel staan. Daarvan een paar die hun goede vorm, zorgvuldig opgebouwd, niet kunnen wegstoppen. Anderen die nog wat extra kilometers nodig hebben. Twijfelaars die misschien toch nog over de streep getrokken kunnen worden. En dan is het soms moeilijk om hierin een goed evenwicht te vinden. In zo’n voorbereidingsrit wordt nogmaals duidelijk dat er volgende week maar één motto is: “ Maak er een uitdagende en gezellige tocht van, maar let heel goed op elkaar. “

Voor Ben lag het probeersel in het eerste stuk van de route, waarbij hij wilde kijken of de wegwerkzaamheden daar een obstakel konden vormen voor volgende week. Daarin werd hij echter meer dan gerustgesteld. Weer een zorg minder. Met een zijwind van 4B werd de Zuid-Willemsvaart bereikt en toen daar naar rechts gedraaid werd en Jean en Gène op kop kwamen was die 4B hun grote vriend. Of anders gezegd, hun accu was voller dan vol en spelenderwijs rolden de kilometers onder hun wielen vandaan. Zowel in afstand als in gemiddelde. De accu’s van anderen konden dit niet altijd bijbenen en daarom werd er met regelmaat getemporiseerd. Een drukke weg oversteken, verkeerslichten op rood, een lekke band en een plaspauze werden met een diepe en dankbare zucht begroet. Volgende week is het natuurlijk anders, dan is het samen uit en samen thuis en zal het tempo aangepast zijn aan de te rijden afstand. Drie namen zijn al genoemd, Ben, Jean, Gène. Voeg daar nog bij Harry, Bert, George, Lei, Erna, Theo en Wim. Bree werd onze pauzeplek, maar de route er naar toe liep anders dan we gewend waren.

Andersom en dat gaf weer vaak een andere kijk op de omgeving. Soms had je het idee dat je al op de terugweg zat, maar dan zou je heel wat gemist hebben. Allereerst de traktatie van de jarige Harry. Bedankt hiervoor en nog vele gezonde en sportieve jaren samen. Hij kreeg hier en ook onderweg heel wat telefoontjes van zijn “fans.” Hij had het er zo druk mee, dat het de bediening maar niet lukte om ook een duidelijke bestelling van hem te krijgen. Maar uiteindelijk kwam ook zijn cola op haar pootjes terecht. Over de lange tocht werd afgesproken dat Wim een apart mailtje maakt met daarin alle belangrijke gegevens. Met weer dezelfde koplopers werd de rit naar huis aanvaard. En dat is best een compliment waard, want nu was diezelfde 4B ineens een tegenstander. Maar Gène en Jean lieten zich niet klein krijgen en dat betekende dat iedereen maar hoefde te volgen. Als de elastiek wel eens wat lang dreigde te worden, reed er een ander naar voren om ze even af te remmen. In de bossen na Opitter, wij reden nog steeds andersom, kregen we gezelschap van een Belgische collega. Hij was oprecht geïnteresseerd in onze club en bleef zo lang doorgaan met vragen dat Theo bijna geen kans kreeg om naar zijn thuisbasis te informeren. Waarschijnlijk was dat Smeermaas. En net zo snel als hij aangesloten was, zo snel was hij ook weer verdwenen, toen wij linksaf reden en hij rechtdoor zoefde. Waarschijnlijk heeft niet iedereen van ons dit meegekregen. Via Dilsen werd koers gezet naar de oversteek in Berg. Jean bleef aan de Belgische kant van de Maas rijden en Ben ging aan de overkant direct links richting Guttecoven-centrum. Toen Harry op het veer een nieuw telefoontje kreeg viel de groep helemaal uit elkaar. Enkelen reden uit onwetendheid maar door, een tweetal er tussenin en George en Harry sloten de rij. Het paste wel een beetje in de stijl van deze rit. Fietsen in tegengestelde richting en deze keer: ” Samen uit, maar gescheiden thuis.” Laten we het ook maar rangschikken onder: “Even een probeersel.” Dat mag als je voor het grootste gedeelte van de 85 km, met 249 hm en een gemiddelde van bijna 23 toch samen hebt gereden in een mooie tocht.    

De route:  https://connect.garmin.com/modern/activity/3904226573