De verwachte regen vanaf de middag gevolgd door hevige onweersbuien zorgden voor een magere opkomst. Jean, Theo en Wim durfden het aan om hun fiets van de rek te halen. Al snel werd besloten om een heel kort ritje te maken, zonder pauze en rond twaalf uur weer terug. Via de Belgische kant naar Maaseik en over het Hollands terug. Belgische wind in de rug en Hollandse tegen. Jean en Wim op kop over de Scharbergbrug en binnendoor naar het fietspad langs de Maas. De teller tikte regelmatig de 30 aan en als Jean niet op tijd gewaarschuwd had, zou Wim op een mountainbikepad zijn beland. Gelukkig was er nog tijd en ruimte om dit te corrigeren. Verstandig van Jean om bij elke splitsing even een teken te geven. Theo kwam op de bredere stukken steeds dichter achter en zelfs naast ons rijden en dan weet iedereen wat dat betekent. Vlak voor Heppeneert nestelde hij zich naast Wim en toen gingen alle remmen los. De Garmins gaven een getal aan dat wij normaal gesproken alleen in wat aflopende stukken bereiken. Of anders gezegd, tel er maar een stuk of vijf kilometer bij. Jean vond het verstandiger om de weersvoorspelling te respecteren en boog vóór Maaseik linksaf om via de bosrijke route naar As te rijden. Theo had vandaag vleugels, ontbond alle duivels en gaf Wim alleen maar kans om in het wiel te blijven. Die was blij als er ergens een obstakel was, een groep tegenliggers of andere momenten van even inhouden. En geloof het of niet, sinds vandaag zijn koeien zijn beste kameraden. Wat gebeurde er namelijk op de weg langs de waterzuivering. Ter hoogte van de laatste boerderij waren twee agenten bezig om een losgebroken koe weer terug de wei in te drijven. Omdat dit schouwspel al van verre te zien was moest Theo temporiseren, tot grote opluchting van Wim. Voorzichtig rijdend kwamen we er langs, want je weet nooit “hoe een koe een fietser vangt.” Dat beetje oponthoud was juist voldoende om naast elkaar op de pedalen de laatste klim richting kanaal aan te vallen. Achter de kanaalbrug scheidden onze wegen en kwam Wim thuis om vijf voor twaalf, na precies 50 km, 26 gemiddeld, mede dankzij Jean en Theo en een losgebroken koe !  Dat zich ’s middags in de Tour eenzelfde tafereel afspeelde berustte louter op toeval. Het was zeker niet dezelfde koe.