Meestal liggen er onderweg wel een aantal aanknopingspunten om een interessant verhaal te schrijven. Maar vandaag waren die er niet, of de schrijver heeft ze niet gezien, of is hij ze op weg naar huis verloren, of gaven ze te weinig inspiratie om er iets van te maken, of……..

Excuses alvast en daarom maar eens gewoon beginnen, misschien vloeit er toch nog iets lezenswaardig uit het toetsenbord.

Zaterdag, 16 februari 2019 tegen 10.00 uur. Temperatuur rond 2 graden Celsius. Verwachting: droog, windkracht 3 Zuid, zon laat het kwik oplopen naar een lenteachtige 14 graden. De dikke kleding van de afgelopen tijd maar inruilen voor een wat dunnere outfit. Zal wel even wat kouder aanvoelen, maar gaandeweg de rit meer dan voldoende bescherming bieden. Thuis vertrokken in de hoop weer wat andere gezichten erbij te zien, maar dat viel enigszins tegen. Wel was de opkomst zodanig dat er weer in twee groepen gestart kon worden. De B-ers met vijven naar Partij voor een heuvelritje en de C-ers vlak naar Hagerhof.

Ben: “Dit is een mooie bestemming omdat niet iedereen al voldoende kilometers in de benen heeft en de afstand goed in te schatten is.” Dat betekende dat Ben zelf, Gène en Wim het voortouw namen en Toos, Giel en de andere Wim in hun kielzog meenamen. Maar Giel deed ook met regelmaat een flinke duit in het zakje. En als je dan voor de eerste keer een goede 80 km voor de wielen krijgt en bijna 23 km gemiddeld dan mag je zeker tevreden zijn. We laten de drie nieuwkomers even aan het woord om te horen hoe zij zich voorbereid hebben tot aan deze rit. Giel: “Veel gewandeld of en toe eens in de kelder gefietst en ik ben nog nooit zo vroeg op de racefiets geklommen als dit jaar.”  Toos zocht het daarentegen wat hoger op. Toos: “Af en toe eens naar buiten, maar vooral veel op zolder gefietst, uiteraard geen rondjes.”  Wim: “Een paar keer alleen buiten gereden, maar ik mis nog het tempo in combinatie met de afstand, maar het begin is er.”

Als nu een aantal vaste mederijders ook snel aansluiten, dan kunnen we weer samen toewerken naar een meer homogene groep. En dan kunnen we al eens vooruitkijken naar wat langere ritten die de C-groep graag wil doen dit jaar, met of zonder begeleiding. Vandaag veel water gezien, de hoge Maas, langs de kanalen in België  en de ondergelopen weilanden en landerijen in deze grensstreek. Gelukkig lagen de fietspaden er droog bij, ook reeds ontdaan van bladeren, waardoor het risico op uitglijden nihil was. De pauze in Hagerhof werd gebruikt om Gène te feliciteren en te genieten van zijn verjaardagsdrankje. Dank je en vooral een goede gezondheid verder !

De terugweg verliep via Maaseik waar we na de oversteek van de Maas het mooi aangelegde fietspad over de dijk namen. Dat gaf een schitterende kijk op Vissersweert, dat nu echt alleen maar via de brug te bereiken is. Het water van de Maas had het gehucht nu helemaal omsloten. Mooier gezegd: “De Maas had Vissersweert in haar twee brede rivierarmen geklemd.” Hier kwamen we ook Sjraar tegen, die na een korte ziekteperiode weer eens even zijn benen wilde testen om misschien maandag weer aan te sluiten. Voordat we iets vriendelijks konden roepen waren we uit elkaars zicht verdwenen.

Inmiddels naderden we onze startplaats. Ben had al afscheid genomen en de anderen moesten nog even wat zonnige kilometers maken om de eigen kelder en zolder weer te kunnen opzoeken. Daar kon dan een mooie 80 km, met gemiddeld 23 en een kleine 213 bruggenhoogtemeters  bijgeschreven worden. Hagerhof leverde toch nog wat op.