Ter voorbereiding van de buitenlandse tocht hadden een aantal leden zich ingeschreven voor de Jean Nelissen Classic, Uiteindelijk bleven allen Harri en Thei over. Om 5 uur werd vertrokken. De tom tom van Harrie loodste ons via een toeristische route via Duitsland naar Vianden. Het bordje Vianden zagen we voor de eerste keer 8 km van Vianden. Om 7.00 uur reden we de parkeerplaats op. We maakten ons gereed voor de start en toen Thei zijn helm op zette kwam Harrie erachter dat hij zijn helm vergeten was. Gelukkig stond er een materiaal wagen die ook helmen verkocht en zo te zien was Harrie niet de enige die zijn helm vergeten was. Voor € 45 werd een BBB helm gekocht en wij konden van start. We hadden ons ingeschreven voor 165 km, maar toen had Harrie nog niet in de gaten dat Nederland om 18.00 uur zou spelen. We spraken af eerst te kijken hoe het ging en dan een besluit te nemen of we de extra lus van 30 km er aan zouden plakken. Vanaf de start in Vianden ging het meteen omhoog naar de Mont Saint Nicolas. Op papier stond deze te boek met een afstand van 5,9 km, 289 hm, max 9%, gemiddeld 5%. Een korte afdaling en weer 1,2 km ophoog met een gemiddelde van 5%. Van 2009 was mij al bekend dat  hier geen km vlak was. Na een wat langere gevaarlijke afdaling volgde de klim van de Sommet de Marnach, 4600 meters lang, max 12% gemiddeld 5,5%. Ook al gaf het bordje eenmax van 12% aan. Mijn Garmin gaf toch hogere waarden tot 16%. Tot duver gingen we gezamenlijk omhoog, omdat Thei het rustig aan deed. Harrie had aangekondigd het zeker in het begin wat rustig aan te doen en vond het met de 34x28 toch zwaar aanvoelen. Na de afdaling volgde de Passage de Munshausen, 1500 meter, 152 hm, max 12% gem 10%. Wat een knoepertje. Mijn Garmin gaf hier waarde aan van zelfs 18%. In 2009 ging het hier gemakkelijker meende ik me te herinneren.. Na een korte afdaling en nog een korte klim zonder naam volgde de Saut de Kim Kirchen gevolgd door de Colline D'Alscheid. Na een afdaling met een aantal S bochten kwamen we op de eerste pauze plaats in Kautenbach. Na veel drinken, banaan, appelkoeken en en plasje ging het verder. Even moesten we wachten voor een langzame trein. Meteen kregen we weer een klim voor de kiezen, de Plateau de Nocher 4200 meter lang. Na een afdaling kwam en we in Esch sur Sure. We zagen het fietshotel liggen, een van de opties van de buitenlandse tocht. We gingen linksaf. Thei ging inmiddels ook op eigen tempo naar boven en in de afdaling sloot Harrie weer aan. Deze beklimming was een van de zwaarste van de dag. Mijn Garmin gaf een % ruim boven de 10% en het ik had het zwaar op de 28. Ik zag meer renners zwoegen op deze beklimming. Meteen de afdaling weer in om Tehi op te zoeken. We beklommen nog de Defile de Mertzig en Declivite de Stegen waarna de 2e pauze op de camping in Gilsdorf. Hier gaf Harrie Thei aan na 135 km te stoppen. De benen begonnen zwaar aan te voelen en ik had geen zin in een worstelpartij in de eztra 30 km. Na de stop weer op pad en na een enkele honderden meters kregen we de volgende klim de Cote de Broderbour 2300 meter lang 8% max gemiddeld 6,5%. Vanaf hier ging Thei wat meer gas.  Ik kwam op deze klim er achter dat ik niet op de 28 maar op de 25 reed. Na wat draaien aan het kabeltje bij de rem sprong de ketting wel op de 28, hetgeen een stuk prettiger was. De resterende beklimmingen volgden vlot achter elkaar zodat ik Thei pas weer in Vianden terug zag. Na de Fotet de Beaufort en de Pic de Hoesdorf volgde de laatste klim de col de Marxberg. Een erg vervelende klim waar de Garmin voortdurend 10% plus presenteerde. Vlak voor Vianden trof ik Thei, die op me wachtte. Gezamenlijk reden we naar de finish. Conclusie van deze dag"mooie tocht, nagenoeg geen last van auto's, geen massa veranstaltung. Volgend jaar zorgen voor een betere voorbereiding en dan gaan we voor de 165 km. Na een lekkere douche en een verfrissing werd gingen we voldaan weer op weg naar huis. Om 18.03 kwam ik de woonkamer binnen voor Denemarken - Nederland.......