19-06-2019:  Memorial

De ruimte die gereserveerd is voor het thema van een ritverslag is soms te weinig om daar een pakkende titel voor te maken. Het zou meer recht doen aan deze Memorialtocht als daar de toevoeging “ een hartverwarmende rit “ bijgeschreven kon worden. Maar daarover straks meer. Eerst maar eens ingaan op de genoemde titel. Een keer per jaar is het een goede en prijzenswaardige traditie om onze overleden leden middels een tocht naar Roggel nog eens extra te gedenken. Omdat zij uit alle geledingen van onze club komen is dit de enige gelegenheid waarbij wij ook gezamenlijk als TC Elsloo op pad kunnen gaan. En dan is er geen onderscheid in niveaus, worden tempo’s aangepast, krijg je indien nodig een duwtje in de rug, worden de kopmannen even tot kalmte gemaand als zij te enthousiast met de snelheid spelen, fietsen de sterken voorop tegen de wind in, kortom is er zorg voor elkaar. Daarom zou de toevoeging moeten zijn: “ een hartverwarmende rit !” Een pluim op de helm dus voor Louwrens, Frans P en Frans T, Ruud, Wim, Giel, Theo, George, Erna, Sjraar, Martin, Chrit, Ger M en een wat grotere pluim voor routeleider Ben. Hij leidde ons met niet al te veel omwegen naar het zonovergoten terras van Café Dennenoord in Roggel. Gelukkig kenden de voorspelde regen- en onweersbuien onze route niet en konden regenjasjes en eventuele oordopjes tegen het gedonder weer ongebruikt naar Elsloo terug fietsen. Zelfs de pikzwarte wolken die bijna de kerktoren van Kessenich omarmden, lieten ons ongemoeid passeren. En waar diezelfde wolken zich ontdaan hadden van hun regenlading, hoefden wij niet bang te zijn dat de dunne racebandjes aan het warme asfalt bleven plakken. Ook waren die blij dat ze, zonder lek te raken over een kilometerslange grindweg door de bossen van Heythuysen, eindelijk het betonnen fietspad naar Roggel konden opdraaien om na 52 km rust te krijgen op het terras. En sinds de knie van onze Tom weten wij precies wat voor schade zelfs één stukje grind kan teweeg brengen. In Roggel had Ben ons al de dag van te voren aangekondigd en wist de eigenaresse dat ze met een hongerige groep fietsers uit Elsloo te maken kreeg. En dat betekende dat er misschien wel zes of zeven soorten vlaai voor het uitkiezen waren. Maar de veteranen onder ons wisten dat je hier naar toe moest komen voor de onvolprezen bosvruchtenvlaai met slagroom. Toen die dan ook door de meesten besteld werd kwam al gauw de gedachte op: “Zouden ze wel genoeg hebben en worden de stukjes wat kleiner?” Maar niks daarvan, ze waren groot genoeg om zonder problemen de lange weg terug te rijden, zelfs een extra rondje had ook nog gekund. Er zat energie genoeg in. De penningmeester had vanuit zijn vakantieadres toestemming gegeven aan Louwrens om vlaai en twee consumpties op rekening van de Toerclub te zetten. Bedankt Harrie ! En de mensen van de Kascontrole zijn nu ook al op de hoogte van deze uitgave. Behalve deze smakelijke mededeling hield Louwrens ons nog op de hoogte van een aantal ontwikkelingen / activiteiten van onze club. Uiteraard stond hij stil bij de leden die ons nog niet zo lang geleden ontvallen waren. Daarna de collega’s die even in de remmen moeten knijpen vanwege lichamelijke ongemakken. Dat hoeft niet verbazend te zijn met een gemiddelde leeftijd van 67 jaar. Daarom denkt het Bestuur er serieus over om een nieuwe groep toe te voegen, de E-bikers. Dit moet echter nog verder uitgewerkt worden. Of om in die stijl te blijven. De accu is er, nu moet die nog helemaal opgeladen worden. Voor de Driedaagse in de regio Geldern/Kevelaer zijn de minimale zes aanmeldingen binnen. Waarschijnlijk gaat dit terug naar vijf. Desondanks krijgt dit initiatief de toestemming van het Bestuur om er verder gestalte aan te geven. Voor de Familiedag op 15 september is het bedrijf van George Brouwers in Schimmert het middelpunt. Nadere details volgen nog. Omdat de weersvooruitzichten na de middag onzeker waren werd besloten om de kortste weg richting Elsloo te nemen. Waar de rijders van de C-groep vóór de pauze het initiatief hadden, zo werden zij nu afgelost door de B-mensen omdat de wind in het nadeel blies. Een gewaardeerde samenwerking. En de A -rijders ? Zij bleven achterin om iemand die het even moeilijk had weer naar voren te loodsen en daarbij schroomden ze niet om even een duwtje extra te geven. En omdat er geen jury in de buurt was werd dit niet bestraft. Integendeel, bedankt mannen. En zij bezorgden netjes Erna’s bidon terug die bij een knobbel in de weg de vrijheid nam de houder te verlaten. Nu we het toch over bidons hebben. Als je met een volle bidon op weg gaat en er na een drietal kilometers achter komt dat die al voor een kwart leeg is zonder gedronken te hebben moet je eens kijken of je hem wel goed dicht gemaakt hebt. De spetters op je benen zijn dus niet van de regen, maar van de bidoninhoud. Uiteraard noemen we geen namen, maar zeggen wel dat hij iets met dit verslag te maken heeft. De route die wij gereden hebben kunnen jullie zien via de bijgevoegde link. Tevens als herinnering een aantal foto’s. Samen met dit stukje is het hopelijk een mooi en blijvend aandenken aan onze jaarlijkse Memorialtocht, voor de deelnemers en tevens voor hen die niet aanwezig konden zijn. Het waren een hartverwarmende 105 km die met een gemiddelde van ruim 23 werden afgelegd.            

Nog een naschrift door de voorzitter: sommige renners zijn gepakt door de naalden van de eikenprocessie rups, met veel jeuk tot gevolg. Eerst werd gedacht aan de bosvruchtenvlaai maar later bleek toch de rups de oorzaak te zijn. Het goed nieuws: het gaat gewoon over. De link en de foto's:  https://connect.garmin.com/modern/activity/3763778172

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb